Tadeusz Borowski (1922-1951) był polskim pisarzem i poetą, uważanym za jednego z najważniejszych twórców literatury powojennej. W 1943 Borowski został aresztowany w „kotle” i uwięziony na Pawiaku, a następnie wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Kontynuował tam twórczość literacką, pisząc m.in. wiersze, piosenki i kolędy, a także listy do narzeczonej Marii, która również znajdowała się w oświęcimskim obozie.

Jego twórczość powojenna skupiała się na przeżyciach z obozu. Borowski opowiada w nich o traumie, cierpieniu i dehumanizacji, których doświadczył jako więzień. Obozowa rzeczywistość została opisana m.in. w opowiadaniach “U nas, w Auschwitzu” i “Proszę państwa do gazu”.

Dzieła Borowskiego uważane są za ważne świadectwo o czasach Holocaustu i nadal wpływają na literaturę i kulturę w Polsce i na świecie.