Żółw Wiercipięta i inne zwierzęta

Fragment

Żółw Wiercipięta

Pozwólcie, że wam przedstawię

żółwia,

co ma sto lat prawie.

Żółw to troszkę nietypowy —

wręcz zupełnie odlotowy!

Jest odziany bardzo modnie:

nosi trampki oraz spodnie,

a do tego kapelusik

z eleganckim piórkiem strusim.

Żółw skorupki nie zakłada

(chyba że okropnie pada),

bo choć bardzo jest wygodna

i wśród żółwi nadal modna,

ma też cechę nieprzyjemną

wewnątrz jest potwornie ciemno!

A żółw się ciemności boi,

więc skorupka pusta stoi.

Osobliwy w żółwiu owym

— jak się rzekło: nietypowym —

jest też sposób, w jaki chodzi.

Choć to żółwiom się nie godzi,

on gna, pędzi, śmiga, lata,

zamiast w żółwim tempie człapać.

Nigdzie długo nie usiedzi.

Dzisiaj dżunglę sobie zwiedzi,

jutro pomknie w Himalaje

i w dalekie obce kraje

na trzech różnych kontynentach…

A więc zwą go Wiercipięta.

Wszędzie ma przyjaciół stada:

z hipciem umie się dogadać,

z kaczką gdacze po kaczemu,

jest na ty ze strusiem emu,

za szwagierkę ma owieczkę…

Chcesz pójść z żółwiem na wycieczkę?

To przeczytaj tę książeczkę!

W niej podróżnik Wiercipięta

opowiada o zwierzętach.

Żyrafa

— Miło spotkać cię, sąsiadko!

Skocznych małpek całe stadko

ukłoniło się żyrafie

i na szyję jej się drapie.

Bo ta szyja nadzwyczajnie

wręcz pasuje na zjeżdżalnię!

Szyja długa niebywale

ma też tysiąc innych zalet:

dzięki niej żyrafa z góry

patrzy na puszyste chmury,

a gdy zechce, dla ochłody,

może zjeść chmurkowe lody.

Wszystko stamtąd świetnie widać!

Szyja może więc się przydać

również wtedy, gdy w zabawie

słonik się gdzieś zgubi w trawie

albo lwiątko zawieruszy.

Raz żyrafa szyją ruszy

i już znaleziona zguba.

Szyja to żyrafy chluba!